Vandaag ben ik naar de dr. Daniël den Hoed kliniek geweest in Rotterdam. Met Mieke en Mark gaan we naar mijn moeder, oma Annelie, die daar dichtbij woont. Mark gaat met oma mee en Mieke en ik gaan naar het ziekenhuis. Het is heel fijn dat Mieke er bij is en dat Mark met oma nieuwe schoenen kan gaan kopen.

Bij de arts krijg ik vervelend nieuws te horen. De tumor is groter dan in eerste instantie ingeschat. De behandeling is ook navenant groter. Ik zou in eerste instantie vrijdag geopereerd worden, maar dat kan niet doorgaan omdat het een complexere ingreep zal gaan worden.

De operatie zal behoorlijk bizar zijn.

Ze gaan een gat in mijn keel maken zodat ik kan ademen tijdens de operatie. Ze doen een kijkoperatie en halen de lymfeklieren aan de linkerkant van mijn hals weg. Dan zagen ze mijn kaak doormidden(!) om beter bij mijn tong te kunnen. Ze gaan de tumor wegsnijden met een centimeter speling, en dat is een verotte groot stuk kan ik je zeggen! Om dat gat op te vullen snijden ze een stuk weg van mijn onderarm die ze in het gat gaan plaatsen. Mieke en ik ginnegappen nog een beetje dat het hopelijk niet mijn rechterarm gaat worden ;-) De dokter kan er ook wel om lachen.

Ik zal op de intensive care terechtkomen, en ik zal zelf moeten gaan ademen, pas daarna kan ik logischerwijs van de beademing af. Met een sonde via mijn neus zal ik voedsel krijgen, byebye lekkere biefstuk ;-) Eten zal moeilijk zijn, ik zal moeten leren eten en pas als ik 2000 kcal per dag kan eten kan de sonde er uit. Praten zal ik ook weer moeten leren. Maar er komt toch meestal alleen maar onzin uit, veel zullen jullie niet missen.

Het is laat en ik stop er mee. O ja, niet onbelangrijk: overlevingskansen momenteel: 80%.

Groetjes,
Peter