Afgelopen weekend is een aantal vrienden bij me op bezoek geweest. Dat had ik gevraagd opdat ze me nog even konden zien vóór ik het ziekenhuis in ga en er niet meer zo cool uitzie. Het was fijn dat ze konden komen en het was heel gezellig. Ik heb Ed de kaartjes voor het AC/DC concert gegeven waar we vandaag naar toe zouden zijn gegaan. Ik ben ziek en ik voel me echt niet in staat om mee te gaan. In eerste instantie wil Ed ze niet hebben maar gelukkig wil Johan wel mee. Johan! Nou ja. Johan naar AC/DC! hahaha. Ik ben wel blij dat ik ze niet voor niets heb gekocht. Heel veel plezier vanavond!
Zaterdagochtend hebben Mark, Mieke en ik ook weer tijd met elkaar doorgebracht. Wat is het toch leuk met z'n drieën. Ik ben naar de kapper geweest en naar de opticiën. Wellicht kan ik een tijdje mijn lenzen niet in en wil daarom een bril aanmeten. Zonder lenzen zie ik geen reet en dat zou toch zonde zijn met al die leuke zustertjes straks om me heen ;-)
Vergeef me daarom voor de tikfouten die ik maak, ook nu heb ik geen lenzen in. Nu weet ik wat ze bedoelen met "blind"tikken :-)
Zondag was vaderdag en ben ik met Mark naar mijn vader gegaan. Het komt ongetwijfeld door de pijnstillers die ik slik, maar in de tuin bij pa heb ik zelfs nog even geslapen.
Mijn tong begint steeds pijnlijker te worden en eten wordt steeds lastiger, maar die pijnstillers werken goed en ik krijg toch nog behoorlijk wat voedsel binnen. Hey, what's new? De tumor voelt alsof er een stuk vlees is achtergebleven tijdens het eten. Normaal gesproken druk ik dat met m'n tong tegen m'n tanden weg. Die neiging moet ik onderdrukken want het schrapen tegen m'n tanden is pijnlijk. Heel vreemd is dat ik ook niet door een rietjes kan drinken. Tijdens het zuigen door een rrietjes druk je ook je tong tegen je tanden, probeer maar eens. Gelukkig slaap ik ook goed op die dingen, misschien wel té goed. Zo sliep ik vandaag tot 12:45h! Het moet niet gekker worden...
Gisteren (maandag) ben ik met Mieke en Mark naar het Erasmus MC (centrumlocatie) geweest voor een echo. Wat ben ik toch blij met je Mieke! Toen we aankwamen was mijn moeder er al om Mark op te halen en even met hem de stad in te gaan. Het onderzoek zelf duurde maar een half uur. Aan de rechterkant and bij mijn strottehoofd konden ze gelukkig geen extreme afwijkingen vinden, maar aan de linkerkant hebben ze een punctie gedaan. Maar ach, die lymfeklieren gingen er sowieso al uit. Van de echo voel je niets en van de pnnctie zelf eigenlijk ook niet.
Omdat het onderzoek vrij snel klaar was besloot ik om nog even mijn behandelend arts dr. Meeuwis van de Den Hoed te bellen: ik maak me zorgen over de tumor die sneller groeit dan ik had verwacht. En guess what? Ik mag even langs komen! Helemaal geweldig van die beste man. Mieke en ik snel naar de Daniël den Hoed, we moesten er binnen drie kwartier zijn. Ma is met Mark met de tram terug naar huis gegaan. Dr. Meeuwis zei me dat de "krater" wel groter is geworden, maar de tumor zelf niet zo veel, De krater wordt groter omdat het binnenste gedeelte aan het afsterven is omdat het door de kanker geen zuurstof meer krijgt. "En die tumor snijden we toch wel weg". Oh, nou dan zal het wel goed zijn, toch? :-)
Maandag ging Michael, de oudste van Mieke, met me mee om haar fiets bij me op te halen. Onderweg vertelde ik hem dat mijn tong pijn deed. "Gelukkig maar dat 'ie pijn doet" zegt hij, "want anders vraag je je toch alleen maar af waarom het er uit moet". En inderdaad :-)
Helaas voel ik me niet in staat om naar mijn werk te gaan. Ik denk er wel aan, er zijn dingen die ik nog wil doen en af wil krijgen, maar ik ben te beroerd. Gelukkig heeft Melvin, mijn manager, veel begrip voor mijn situatie. Het is ook jammer dat ik zo Richard en Jo niet spreek, die zijn altijd ook een grote steun voor me.
Vandaag hoorde ik dat ik volgende week dinsdag opgenomen ga worden, woensdag is de operatie. Dat betekent dat ik nog een weekend heb om leuke dingen te doen!
Pas op: freaky foto's van afgelopen weekend:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten