Op naar de bestralingen

Van de week ben ik naar het ziekenhuis geweest om een masker te laten aanmeten. Het is niet een masker dat stralen tegenhoudt maar is bedoeld om mijn hoofd te fixeren. Zo lig ik elke keer in "precies" dezelfde positie. Bij het aanmeten moest ik op een harde bank liggen en legden ze een warme plak kunstof over mijn gezicht dat vervolgens in het profiel van mijn gezicht en hals gedrukt werd. Daarna koelden ze het af met ijsblokjes zodat de kunstof hard werd. Als laatste maten ze een plastic spatel op die mijn tong in postitie moet houden. Daarna werd een CT scan gemaakt met het masker op. Ik kreeg daar weer een contrast vloeistof via een infuus toegediend zoals bij de MRI. Het masker maken duurde ongeveer 20 minuten, de CT ongeveer een kwartier. Al met al niet zo spannend.

De bestralingen beginnen woensdag de 16e al. Ik had gehoopt dat ze volgend jaar zouden beginnen in verband met de feestdagen, maar helaas gaat dat niet door. Mijn tong wordt 34 keer bestraald, mijn lymfeklieren links en rechts worden 24 keer bestraald (zo even uit mijn hoofd). Ik krijg zes bestralingen per week, vijf dagen per week. Dat betekent dat ik één dag per week twee keer bestraald ga worden met een tussenpoze van minstens zes uur. Ik zal maar een Nintendo meenemen op die dagen :-)

Het eten gaat toch steeds beter. Nog wel steeds zachte dingen hoor, pasta, champignons, zalm, soep e.d. Ik kan m'n mond nog steeds maar anderhalve centimeter opendoen (ongeveer). Als ik mijn mond opendoe kan ik net op de grote knokkel van mijn wijsvinger bijten. Dat is niet echt een objectieve grootte, ik heb vrij kleine handen, maar het betekent dat ik niet al te veel op een lepel of vork kan leggen anders krijg ik het mijn mond niet in. Het blijft wel moeizaam gaan, Mark eet nu sneller dan ik, maar ik wordt er wel handiger in. Drinken kan ik nu bijna zonder mijn hoofd extreem naar rechts en achteren te gooien. Ik ben ook weer een paar kilo aangekomen, da's goed en slecht nieuws. Het goede nieuws is dat dat blijkbaar goed is voor mijn herstel, het slechte nieuws is dat er wel een paar kilo af mocht van mij.

Ik moet er wel steeds aan denken om mijn mond te spoelen nadat ik heb gegeten of gedronken. Mede omdat ik grotendeels niets meer voel blijft er altijd wel wat achter onder mijn tong, en dat zijn geen kleine dingen die daar onder vandaan komen tijdens het spoelen. De eerste keer was ik met stomheid geslagen toen ik zag hoe er zo ongeveer een half blik erwtensoep onder vandaan kwam ;-) Ook drank als koffie en melk blijft als een badje voorin mijn mond liggen, een behoorlijk onsmakelijk gezicht als ik praat.

Er is aangekondigd dat de gevolgen van de bestralingen zullen zijn dat ik pijnlijke wondjes op mijn kin, lippen en aan de binnenkant van mijn mond kan/zal krijgen. Dat kan er voor zorgen dat ik minder goed of zelfs helemaal niet kan eten. Als het eten niet lukt zal ik aan de maagsonde moeten, maar daar heb ik echt helemaal geen zin in! Nu durf ik nog wel over straat, maar met zo'n slang uit m'n neus... Daarnaast is het zo dat ik een droge mond ga krijgen, ze verbranden mijn speekselklieren en er is een kans dat dat nooit meer terugkomt. Het is ook alles of niets hè? Mijn smaak zal ook verdwijnen maar dat komt na een half jaar of zo weer terug.

Nu ga ik mijn weekend met Mark vieren!