Ondertussen zijn de 34 bestralingen afgelopen. In het begin merkte ik niet veel van de bestralingen, je ligt een paar minuten op een bank, hoort wat geratel en geklik en je mag weer naar huis. Maar langzaam maar zeker werden de effecten steeds duidelijker. Het begon met het pijnlijker worden van mijn tandvlees.
Met tandenpoetsen (als je het zachtjes en heel voorzichtig wrijven zo mag noemen) leek het of ik hele stukken vlees lostrok. Dat gaf dit smakelijke beeld bij de wasbak.Naast het tandenpoetsen spoel ik ook regelmatig met water en één keer per dag met fluoride, maar desondanks krijg ik een vieze adem. Dat is best smerig als je je eigen adem ruikt...
Later kreeg ik een soort van zweren of blaren aan de binnenkant van mijn mond en mijn tong en keel werden pijnlijker. Ook de buitenkant van mijn gezicht was verbrand.Maar naast de negatieve gevolgen hebben die bestralingen ook een positief effect: ik hoef me nauwelijks nog te scheren! :-) Op de foto heb ik me al een paar dagen niet geschoren. Het enige dat nog groeit is mijn snor en een paar kleine stukjes boven het rode gebied.
Het hele bestralingsgebied is verbrand, maar aan de buitenkant is het niet echt pijnlijk. Maar dat kan ook komen door de pijnstillers die ik slik voor de pijn aan de binnenkant hahaha.
Op mijn tong en aan de binnenkant van mijn lippen en wangen zitten blaren.Mijn keel voelt aan als een rauw gat. Mijn smaak heb ik allang niet meer en eten is een drama. Ik leef nu volledig op de vloeibare voeding maar het is elke dag een gevecht om de 6 à 7 flesjes naar binnen te werken.
Als voordeel zit ik weer op mijn gewicht van 15 jaar geleden! :-)
Daarnaast ben ik verschrikkelijk moe. Ik ben niet echt ziek, maar ik kan niets. Ik moet heel veel slapen, tot wel 16 uur per dag. Eén keer per week moest ik twee keer per dag bestraald worden. Gelukkig woont mijn moeder in de buurt en kan ik op die dagen tussendoor op het logeerbed mijn ogen dichtdoen.
Voor Mark kan ik helaas momenteel niet de vader zijn die ik wil zijn. Als hij bij me is spenderen we de ochtenden voornamelijk op de bank. Ik probeer dan nog even te slapen en hij zit onder een dekentje met eten en drinken lekker tegen me aan tv te kijken of speelt een spelletje op de Nintendo. Heerlijk knus is dat :-) Maar het is niet hoe ik het zou willen.
Voor Mieke hoeft het helaas allemaal niet meer: ze zet haar belofte overboord en tijdens mijn bestralingen is ze naar een advocaat gegaan voor een scheiding. Mijn verzoek om te wachten tot ik een beetje hersteld ben en alsjeblieft gebruik te maken van een mediator legt ze naast zich neer. Twee weken voor het einde van de bestralingen kreeg ik een brief van haar advocaat. Wat is dit verschrikkelijk erg, ik hou zo veel van haar... :-(
Ondertussen zijn de bestralingen afgelopen, maar dat wil niet zeggen dat de uitwerkingen ineens verdwijnen. Sterker nog, de afgelopen twee weken waren de zwaarste van de rit. Als ik wakker word zit m'n tong en keel vol korsten die ik 's ochtends eerst weg moet spoelen voor ik wat kan eten(drinken).'s Nachts word ik regelmatig wakker om het slijm/snot uit mijn mond te spugen omdat ik het niet kan doorslikken, zeker niet in mijn slaap.
Vanaf nu zal het allemaal wel beter gaan verwacht ik en volgende keer zal ik wat foto's laten zien hoe m'n nieuwe tong er uit ziet.
