Het circus gaat door

Sinds eind augustus/begin september weet ik het eigenlijk al, de tumor is niet weg, er zit een pijnlijke harde bonk achterop mijn tong.

Begin september ben ik weer onder MRI geweest en ben de dag erna gelijk naar de chirurg gegaan om te vragen wat het was (hij was dezelfde dag niet beschikbaar). De uitslag van de MRI had hij nog niet maar hij heeft wel even gevoeld. Ik weet niet of hij het toen al wist, maar ik vertelde dat ik vrij snel daarna met Mark op vakantie zou gaan en ik kreeg te horen dat het waarschijnlijk littekenweefsel was. Zo heb ik toch een leuke, onbezorgde vakantie gehad.

Tijdens mijn vakantie ben ik meer pijn gaan krijgen in mijn mondholte en hals, maar nu ook aan de rechterkant. Dat heb ik kunnen negeren door het te wijten aan een slecht kussen in het hotel. Het kán toch spierpijn zijn?! Op 1 oktober werd Mark vier jaar en op die dag is ook mijn moeder jarig. Die dag kreeg ik officieel te horen wat ik eigenlijk al wist, ik heb nog steeds kanker.

Ik heb ook nog een gesprek gehad met een verpleegkundige die mensen zoals ik begeleidt en voorbereid op de operatie en we hebben het even gehad over de vooruitzichten en de alternatieven. Dat was een eerlijk en open gesprek en voor het eerst in twee jaar is er iets waar ik nog wel controle over kan hebben. Maar ik heb vooralsnog besloten de operatie door te laten gaan.

Vandaag wordt weer een hals-echo gemaakt. Net als bij een zwangerschaps-echo gebruiken ze geluidsgolven om van binnen te kijken en gaan ze waarschijnlijk wat weefsel weghalen om te analyseren. Volgende week staat een kijk-operatie gepland, onder narcose gaan ze de tumor bekijken en kijken of er dieper ook nog wat zit. De operatie zal dan deze maand nog uitgevoerd worden hopelijk. Wel fijn, zo net voor m'n verjaardag, zo'n dag is anders best wel druk ;-)

Voor de fijnproevers, ik heb de scans opgevraagd en hier is 'ie goed te zien (denk ik, dit is mijn interpretatie ;-) En let op, het beeld is gespiegeld, de tumor zit aan mijn linkerkant)